Staw kolanowy to największy staw w ciele człowieka. Zbudowany jest ona na bazie kości udowej i kości piszczelowej. Zaliczany jest do stawów zawiasowych, zmodyfikowanych. Staw posiada dwie łącznotkankowe łąkotki dopasowujące się do siebie w oparciu o powierzchnie stawowe w czasie ruchów. Posiada także specjalny trzeszczek w postaci rzepki. Odpowiada on za prostowanie i zginanie. Wzmocniony jest, dzięki obecności więzadeł zewnętrznych – bocznego piszczelowego i bocznego strzałkowego, torebką stawową i dwoma silnymi więzadłami wewnętrznymi – więzadłem krzyżowym tylnym i przednim.
Staw kolanowy należy do najbardziej obciążanych stawów u człowieka. Zajmuje drugie miejsce, zaraz po stawie skokowym. Przeciążenia powodowane są najczęściej przez mięsień czworogłowy uda, który może generować nawet 300kg obciążenia na rzepkę. W jego wnętrzu możemy znaleźć łąkotki, czyli dwa elastyczne twory, zbudowane z tkanki chrzęstnej, które charakteryzują się włóknistą budową. Umieszczone są one pomiędzy kością piszczelową, a kością udową. Wyróżniamy łąkotkę przyśrodkową i łąkotkę boczną. Do ich podstawowych zadań należy:
– pogłębiania i dopasowywanie do siebie, powierzchni stawowych stawu kolanowego
– umożliwienie ruchów obrotowych w zgiętym kolanie, poprzez przesuwanie się ich na powierzchni stawowej górnej kości piszczelowej
Z uwagi na liczne przeciążenia, wynikające z uprawiania sportu, złej biomechaniki ruchu czy nadwagi, kolana narażone są na skręcenia. Ruch skrętny kolana powoduje zatrzymanie stopy w miejscu i skręcenie kolana – najczęściej do wewnątrz. Wówczas dochodzi najczęściej do uszkodzenia struktur wewnątrz kolana. Najbardziej narażone na efekty wypadków są łąkotki, więzadła boczne i więzadło krzyżowe przednie. Po urazie – w celu diagnostycznym – wykonuje się badanie ultrasonograficzne, które ma pozwolić określić ewentualne uszkodzenia wewnątrz stawu. Najczęściej wystarcza ono do rzetelnej oceny stanu stawu. W niektórych przypadkach konieczne jest wykonanie badania rezonansem magnetycznym (MRI).